عطار » مختارنامه » باب بیست و پنجم: در مراثی رفتگان » شمارهٔ ۳۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از کفر بتر بی تو غنودن ما را</p></div>
<div class="m2"><p>آخر ز تو گفتن و شنودن ما را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ای روی چو ماه کرده در خاک سیاه</p></div>
<div class="m2"><p>بی روی تو نیست روی بودن ما را</p></div></div>

منتخب اشعار شیخ فریدالدین محمد عطار نیشابوری (غزلیات، قصاید، منطق الطیر، مصیبت نامه، الهی نامه، اسرار نامه، خسرو نامه، مختار نامه) به اهتمام و تصحیح دکتر تقی تفضلی - فریدالدین محمد عطار نیشابوری - تصویر ۳

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۴۵

شمارهٔ ۳۱

از کفر بتر بی تو غنودن ما را
آخر ز تو گفتن و شنودن ما را
ای روی چو ماه کرده در خاک سیاه
بی روی تو نیست روی بودن ما را

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از عشق و وابستگی خود به معشوق سخن می‌گوید. او از بی‌حالی و سردرگمی خود در غیاب معشوقش می‌گوید و تأکید می‌کند که بدون حضور او، زندگی و وجودش هیچ ارزشی ندارد. زیبایی معشوقش به مانند ماه است، و او با اشاره به خاک سیاه، به تلخی دوری و فقدان او اشاره می‌کند. در نهایت، شاعر به این نتیجه می‌رسد که بدون معشوق، هیچ وجودی برایش باقی نمی‌ماند.

شمارهٔ ۲۹

شمارهٔ ۳۰

هوش مصنوعی: از کفر و بی‌دینی بترس، چون بی‌حضور تو ما را از گفتن و شنیدن حرف‌ها و حقایق بازمی‌دارد.

از کفر بتر بی تو غنودن ما را

آخر ز تو گفتن و شنودن ما را

هوش مصنوعی: ای چهره‌ات مانند ماه است و در خاک سیاه پنهان شده، بدون تو وجود ما بی‌معنا و بی‌چهره است.

ای روی چو ماه کرده در خاک سیاه

بی روی تو نیست روی بودن ما را

شمارهٔ ۳۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده