عطار » مختارنامه » باب بیست و پنجم: در مراثی رفتگان » شمارهٔ ۲۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا خاک تو گشت غم گسارم بی تو</p></div>
<div class="m2"><p>بس خون که ز دیده میببارم بی تو</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از روی چو گلبرگ و خط سبز تو ماند</p></div>
<div class="m2"><p>برگ گل و سبزه یادگارم بی تو</p></div></div>

منتخب اشعار شیخ فریدالدین محمد عطار نیشابوری (غزلیات، قصاید، منطق الطیر، مصیبت نامه، الهی نامه، اسرار نامه، خسرو نامه، مختار نامه) به اهتمام و تصحیح دکتر تقی تفضلی - فریدالدین محمد عطار نیشابوری - تصویر ۸

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۱۹۷

شمارهٔ ۳۰

تا خاک تو گشت غم گسارم بی تو
بس خون که ز دیده میببارم بی تو
از روی چو گلبرگ و خط سبز تو ماند
برگ گل و سبزه یادگارم بی تو

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر درد و غم شاعر به خاطر فقدان محبوبش است. او از دلتنگی و اشک‌هایش می‌گوید و همچنین زیبایی محبوبش را به گلبرگ و سبزه تشبیه می‌کند که یادگاری از اوست. عشق و یاد او به شدت در دلش کاشته شده و بدون او زندگی‌اش پر از غم و اندوه است.

شمارهٔ ۲۸

شمارهٔ ۲۹

هوش مصنوعی: بدون تو، غم و اندوه من افزایش می‌یابد و تا زمانی که به خاک تو پیوند نخورم، بی‌پایان اشک می‌ریزم.

تا خاک تو گشت غم گسارم بی تو

بس خون که ز دیده میببارم بی تو

هوش مصنوعی: چهره‌ات همچون گلبرگ است و نشانه‌های سبز رنگ تو در یاد من باقی مانده، همچون یادگاری که بی‌تو در دلم مانده است.

از روی چو گلبرگ و خط سبز تو ماند

برگ گل و سبزه یادگارم بی تو

شمارهٔ ۲۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده