عطار » مختارنامه » باب بیست و پنجم: در مراثی رفتگان » شمارهٔ ۲۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>جان را چو ز رفتن تو آگاهی شد</p></div>
<div class="m2"><p>دل در سر نالهٔ سحرگاهی شد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>کو آن همه دولت تو ای گنج زمین</p></div>
<div class="m2"><p>کی دانستی که اینچنین خواهی شد</p></div></div>

منتخب اشعار شیخ فریدالدین محمد عطار نیشابوری (غزلیات، قصاید، منطق الطیر، مصیبت نامه، الهی نامه، اسرار نامه، خسرو نامه، مختار نامه) به اهتمام و تصحیح دکتر تقی تفضلی - فریدالدین محمد عطار نیشابوری - تصویر ۴۹۳

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۱۹۸

شمارهٔ ۲۹

جان را چو ز رفتن تو آگاهی شد
دل در سر ناله سحرگاهی شد
کو آن همه دولت تو ای گنج زمین
کی دانستی که اینچنین خواهی شد

هوش مصنوعی: شاعر در این بیت به جدایی و عواطف ناشی از آن اشاره می‌کند. او از رفتن معشوق آگاه شده و دلش در سحرگاه پر از ناله و غم است. او به یاد ثروت و خوشبختی‌های معشوقش می‌افتد و می‌پرسد که چرا او نمی‌دانست که این چنین به این وضعیت خواهد رسید. این شعر به درد و حسرت ناشی از دوری می‌پردازد.

شمارهٔ ۲۷

شمارهٔ ۲۸

هوش مصنوعی: زمانی که روح از رفتن تو مطلع شد، دل به فریاد و ناله‌ای در صبح زود افتاد.

جان را چو ز رفتن تو آگاهی شد

دل در سر نالهٔ سحرگاهی شد

هوش مصنوعی: کجاست آن همه ثروت و نعمت تو، ای گنج پنهان زمین؟ کی می‌دانستی که به این شکل سرنوشت تو رقم خواهد خورد؟

کو آن همه دولت تو ای گنج زمین

کی دانستی که اینچنین خواهی شد

شمارهٔ ۲۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده