هوش مصنوعی: ای شب، که تا صبح سوگ و اندوه را باز می‌کنی، زمین را از اشک‌های پر نم خود غرق در گِل کرده‌ای.

هوش مصنوعی: من در خوشی و ناگواری، تنها به تو دلخوش بودم. حالا که تو نیستی، نمی‌دانم غم‌هایم را با که در میان بگذارم.