عطار » مختارنامه » باب بیست و چهارم: در آنكه مرگ لازم و روی زمین خاك رفتگان است » شمارهٔ ۲۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بس داغ که چرخ بر دلِ ریش کشید</p></div>
<div class="m2"><p>بس جان که به رای سوختن بیش کشید</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بس شخصِ شریف و سینهٔ بی غصّه</p></div>
<div class="m2"><p>کاین خاکِ نهنگ در دمِ خویش کشید</p></div></div>

شمارهٔ ۲۳

بس داغ که چرخ بر دل ریش کشید
بس جان که به رای سوختن بیش کشید
بس شخص شریف و سینه بی غصه
کاین خاک نهنگ در دم خویش کشید

هوش مصنوعی: این ابیات بیانگر درد و رنجی عمیق هستند که به خاطر فشار و ظلم زمانه به دل انسان‌ها وارد می‌شود. شاعر از داغ‌هایی می‌گوید که بر دل انسان‌ها می‌نشیند و از جان‌های سوخته‌ای که بی‌دلیل قربانی می‌شوند. همچنین به افراد شریف و بی‌غم اشاره دارد که به آرامی با این وضعیت دست و پنجه نرم می‌کنند و در نهایت، اشاره به خاکی می‌کند که همه‌ی این دردها را در خود جای داده است.

شمارهٔ ۲۱

شمارهٔ ۲۲

هوش مصنوعی: چقدر درد و داغی که زمانه بر دل شکسته‌ای وارد کرده و چه جان‌هایی که به خاطر تصمیم‌های نادرست از دست رفته‌اند.

بس داغ که چرخ بر دلِ ریش کشید

بس جان که به رای سوختن بیش کشید

هوش مصنوعی: بسیاری از افراد با عزت و دل‌های آرام وجود دارند که این دنیای پرخبر را در دل خود می‌پذیرند.

بس شخصِ شریف و سینهٔ بی غصّه

کاین خاکِ نهنگ در دمِ خویش کشید

شمارهٔ ۲۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده