عطار » مختارنامه » باب بیست و سوم: در خوف عاقبت و سیری نمودن از عمر » شمارهٔ ۵۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای دل همه را بیازمودیم و شدیم</p></div>
<div class="m2"><p>بسیار بگفتیم و شنودیم وشدیم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>فی الجلمه چنان که رفته بودیم شدیم</p></div>
<div class="m2"><p>کِشتیم وفا، جفا درودیم و شدیم</p></div></div>

شمارهٔ ۵۱

ای دل همه را بیازمودیم و شدیم
بسیار بگفتیم و شنودیم وشدیم
فی الجلمه چنان که رفته بودیم شدیم
کشتیم وفا جفا درودیم و شدیم

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به تجربه‌ها و آزمایش‌های زندگی اشاره می‌کند. او می‌گوید که با دیگران صحبت کرده و گوش داده‌اند، اما در نهایت به همان جایی که شروع کرده‌اند بازگشته‌اند. در این مسیر، احساسات مختلفی همچون وفا و جفا را نیز تجربه کرده‌اند. به طور کلی، شاعر به چرخه زندگی و تکرار تجربه‌های انسانی اشاره می‌کند.

شمارهٔ ۴۹

شمارهٔ ۵۰

هوش مصنوعی: ای دل، ما همه را امتحان کردیم و تجربه‌های زیادی داشتیم. حرف‌های زیادی را گفتیم و شنیدیم و به نتایجی رسیدیم.

ای دل همه را بیازمودیم و شدیم

بسیار بگفتیم و شنودیم وشدیم

هوش مصنوعی: ما همچنان که در سفر بودیم، وفاداری را کاشتیم و به بی‌وفایی سلام گفتیم و به این وضعیت رسیدیم.

فی الجلمه چنان که رفته بودیم شدیم

کِشتیم وفا، جفا درودیم و شدیم

شمارهٔ ۵۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده