سلام خدمت همه ادب دوستان
شعر زیبایی است با اینکه مانند ان را که به شاعران دیگر منصوب کرده بودند ، دیدم
اما اصل سخن را باید دریافت
...
فکر می کنم در بیت اخر به جای
"نابوده دمی بکام،" باید از "نابرده دمی به کام" استفاده کرد که با دو معنا ی ؛
حتی یکدم از زندگی به کام من نبوده(هدف لحظه ای) و یا بدون ان که از زندگی کام (هدف نهایی)بگیرم
معنا دار تر میشه
و " نابوده دمی بکام " فکر می کنم بی معنی است
جهانگیر تجددی

سلام دوستان.

سوده شدن یعنی فرسوده شدن و آس به معنی سنگ گرد رو یا زیر آسیاب است. خیام ستاره شناس و وقت شناس با علم به گردی زمین و پدید آمدن شب و روز و ماه و سال از گردش زمین در گردونه آسمان٬ زمین را به سنگ زیرین و سپهر سرنگون را به سنگ رویی آسیاب تشبیه کرده که از گردش آن ها گذر عمر و  در نتیجه فرسایش انسان حاصل می شود. 

شکایت خیام از سر افسردگی و شکست نیست بلکه بیانی واقعگرایانه از بی‌فایدگی ذاتی دنیا در مقیاس کلی است که هرچه پدید می آید دیری نمی پاید و به کام عدم فرو می رود. عشق و اشتیاق بزرگ خیام به زندگی موجب دلتنگی و افسوس بزرگ او در اشعارش نیز هست.