عطار » مختارنامه » باب بیست و سوم: در خوف عاقبت و سیری نمودن از عمر » شمارهٔ ۴۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا کی به هوس چارهٔ بهبود کنیم</p></div>
<div class="m2"><p>کان به که خوشی عزمِ سفر زود کنیم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون عمرِ عزیز بود سرمایهٔ ما</p></div>
<div class="m2"><p>سرمایه ز دست رفت چه سود کنیم</p></div></div>

شمارهٔ ۴۴

تا کی به هوس چاره بهبود کنیم
کان به که خوشی عزم سفر زود کنیم
چون عمر عزیز بود سرمایه ما
سرمایه ز دست رفت چه سود کنیم

هوش مصنوعی: این ابیات به این موضوع اشاره دارند که چرا باید عمر خود را صرف آرزوها و هوس‌ها کنیم. شاعر به این نکته می‌پردازد که زندگی ارزشمند است و بهتر است به جای اتلاف وقت، هر چه زودتر تصمیم به تغییر و سفر به سوی خوشبختی بگیریم. در نهایت، اگر عمر را از دست بدهیم، هیچ‌گونه سودی نخواهیم برد.

شمارهٔ ۴۲

شمارهٔ ۴۳

هوش مصنوعی: تا چه زمانی باید در آرزوی درمان مشکلات خود بمانیم، بهتر نیست که زودتر عزم سفر و شادی کنیم؟

تا کی به هوس چارهٔ بهبود کنیم

کان به که خوشی عزمِ سفر زود کنیم

هوش مصنوعی: عمر گرانبها و ارزشمند است و ما سرمایه‌مان را در این عمر می‌دانیم. اگر این سرمایه از دست برود، دیگر چه فایده‌ای خواهد داشت؟

چون عمرِ عزیز بود سرمایهٔ ما

سرمایه ز دست رفت چه سود کنیم

شمارهٔ ۴۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده