عطار » مختارنامه » باب بیست و سوم: در خوف عاقبت و سیری نمودن از عمر » شمارهٔ ۳۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>یک ذره چو آن حکم دگرگون نشود</p></div>
<div class="m2"><p>بیمرگ کسی به راه بیرون نشود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خون گشت دلمْ ز خوف این وادی صعب</p></div>
<div class="m2"><p>سنگی بود آن دل که ازین خون نشود</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۱۸۷

شمارهٔ ۳۴

یک ذره چو آن حکم دگرگون نشود
بیمرگ کسی به راه بیرون نشود
خون گشت دلم ز خوف این وادی صعب
سنگی بود آن دل که ازین خون نشود

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به دشواری‌های زندگی و تغییرات مداوم آن اشاره می‌کند. او می‌گوید که هیچ ذره‌ای نمی‌تواند بدون تغییر باقی بماند و به همین دلیل هیچ کسی نمی‌تواند بی‌مرگ و بدون سختی از این مسیر عبور کند. دل شاعر از ترس این راه سخت و پر چالش به شدت پریشان و نگران شده است؛ به طوری که احساس می‌کند دلش سنگی شده و نمی‌تواند از این وضعیت رهایی یابد.

شمارهٔ ۳۲

یک ذره چو آن حکم دگرگون نشود
بیمرگ کسی به راه بیرون نشود
خون گشت دلمْ ز خوف این وادی صعب
سنگی بود آن دل که ازین خون نشود

شمارهٔ ۳۳

هوش مصنوعی: اگر تغییر در یک ذره از آن حکمت اتفاق نیفتد، هیچ کس برای رسیدن به حیات ابدی نمی‌تواند از مسیر خارج شود.

یک ذره چو آن حکم دگرگون نشود

بیمرگ کسی به راه بیرون نشود

هوش مصنوعی: دل من از ترس این مسیر دشوار به خون نشست و آن دلی که از این وضعیت تغییر نکند، دل سنگی است.

خون گشت دلمْ ز خوف این وادی صعب

سنگی بود آن دل که ازین خون نشود

شمارهٔ ۳۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده