عطار » مختارنامه » باب بیست و سوم: در خوف عاقبت و سیری نمودن از عمر » شمارهٔ ۲۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>نه از تن خود به هیچ خشنودم من</p></div>
<div class="m2"><p>نه یک نفس از هیچ بیاسودم من</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ز اندیشهٔ بیهوده بفرسودم من</p></div>
<div class="m2"><p>آخر چو نبودهام چرا بودم من</p></div></div>

منتخب اشعار شیخ فریدالدین محمد عطار نیشابوری (غزلیات، قصاید، منطق الطیر، مصیبت نامه، الهی نامه، اسرار نامه، خسرو نامه، مختار نامه) به اهتمام و تصحیح دکتر تقی تفضلی - فریدالدین محمد عطار نیشابوری - تصویر ۴۵۷

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۱۸۸

شمارهٔ ۲۴

نه از تن خود به هیچ خشنودم من
نه یک نفس از هیچ بیاسودم من
ز اندیشه بیهوده بفرسودم من
آخر چو نبودهام چرا بودم من

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از نارضایتی‌اش از زندگی و وجود خود سخن می‌گوید. او به این نتیجه می‌رسد که نه از جسم خود راضی است و نه از زندگی‌اش آرامشی یافته است. او خسته از افکار بیهوده است و در نهایت از خود می‌پرسد که اگر وجود ندارد، چرا باید باشد. این شعر احساس پوچی و دل‌زدگی را به تصویر می‌کشد.

شمارهٔ ۲۲

شمارهٔ ۲۳

هوش مصنوعی: من از جسم خود رضایت ندارم و هیچ‌گاه حتی برای یک لحظه هم آرامش نیافته‌ام.

نه از تن خود به هیچ خشنودم من

نه یک نفس از هیچ بیاسودم من

هوش مصنوعی: در نتیجهٔ تفکرات بی‌فایده و بی‌معنی، به خستگی دچار شدم. اگر به حقیقت برگردم، می‌بینم که وجودم هیچ ارزش و هدفی نداشته است.

ز اندیشهٔ بیهوده بفرسودم من

آخر چو نبودهام چرا بودم من

شمارهٔ ۲۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده