عطار » مختارنامه » باب بیست و سوم: در خوف عاقبت و سیری نمودن از عمر » شمارهٔ ۲۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از مال جهان جز جگری ریشم نیست</p></div>
<div class="m2"><p>اینست و جز این هیچ کم و بیشم نیست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از خویشتن و خلق به جان آمدهام</p></div>
<div class="m2"><p>یک ذره دل خلق و سر خویشم نیست</p></div></div>

شمارهٔ ۲۱

از مال جهان جز جگری ریشم نیست
اینست و جز این هیچ کم و بیشم نیست
از خویشتن و خلق به جان آمدهام
یک ذره دل خلق و سر خویشم نیست

هوش مصنوعی: این بیت از شاعر بیانگر احساس بی‌ارزشی و تنهایی اوست. او می‌گوید که از مال و ثروت دنیا فقط دلی شکسته دارد و هیچ چیز دیگری ندارد. او از خود و دیگران خسته و ناتوان است و حتی یک ذره محبت از دیگران در دلش وجود ندارد. در نهایت، او به یأس و ناامیدی عمیق خود اعتراف می‌کند.

شمارهٔ ۱۹

شمارهٔ ۲۰

هوش مصنوعی: از دارایی‌های دنیا فقط جگر سوخته‌ام را دارم و غیر از این هیچ چیز دیگری کم یا زیاد ندارم.

از مال جهان جز جگری ریشم نیست

اینست و جز این هیچ کم و بیشم نیست

هوش مصنوعی: من از خودم و دیگران به تنگ آمده‌ام؛ نه به اندازه یک ذره دل برای مردم دارم و نه برای خودم.

از خویشتن و خلق به جان آمدهام

یک ذره دل خلق و سر خویشم نیست

شمارهٔ ۲۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده