عطار » مختارنامه » باب بیست و سوم: در خوف عاقبت و سیری نمودن از عمر » شمارهٔ ۱۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چون نیست طریقی که به مقصود رسم</p></div>
<div class="m2"><p>آن به که به نابودن خود زود رسم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون هر روزی به زندگی میمیرم</p></div>
<div class="m2"><p>گر مرگ در آیدم به بهبود رسم</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۱۸۵

شمارهٔ ۱۷

چون نیست طریقی که به مقصود رسم
آن به که به نابودن خود زود رسم
چون هر روزی به زندگی میمیرم
گر مرگ در آیدم به بهبود رسم

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساس ناامیدی و خستگی از زندگی است. شاعر به این نتیجه می‌رسد که چون نمی‌تواند به مقصود خود برسد، بهتر است که خود را از بین ببرد. او هر روز در زندگی به نوعی می‌میرد و اگر مرگ به سراغش بیاید، آن را به عنوان یک راه حل بهتر می‌بیند.

شمارهٔ ۱۵

شمارهٔ ۱۶

هوش مصنوعی: وقتی راهی برای رسیدن به هدفم وجود ندارد، بهترین کار این است که بی‌درنگ خود را از بین ببرم.

چون نیست طریقی که به مقصود رسم

آن به که به نابودن خود زود رسم

هوش مصنوعی: هر روز که به زندگی می‌پردازم، انگار می‌میرم. اگر مرگ به سراغم بیاید، بهبود و تجدید حیات را تجربه می‌کنم.

چون هر روزی به زندگی میمیرم

گر مرگ در آیدم به بهبود رسم

شمارهٔ ۱۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده