عطار » مختارنامه » باب بیست و دوم: در روی به آخرت آوردن و ترك دنیا كردن » شمارهٔ ۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چون قاعدهٔ بقای ما عین فناست</p></div>
<div class="m2"><p>بر عین فنا کار بنتوان آراست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>برخیز که آن زمان که بنشستی راست</p></div>
<div class="m2"><p>چه سود که نانشسته بر باید خاست</p></div></div>

شمارهٔ ۹

چون قاعده بقای ما عین فناست
بر عین فنا کار بنتوان آراست
برخیز که آن زمان که بنشستی راست
چه سود که نانشسته بر باید خاست

هوش مصنوعی: این ابیات به این نکته اشاره دارند که زندگی و وجود ما در نهایت به زوال و فنا منتهی می‌شود. بنابراین، نمی‌توان بر چیزی که فانی است پایدار و محکم بنا نهاد. در نهایت، شاعر می‌گوید که باید از مواقع بیکار و نشسته برخیزیم و به کار و تلاش بپردازیم، زیرا فقط نشستن و انتظار فایده‌ای ندارد.

شمارهٔ ۷

شمارهٔ ۸

هوش مصنوعی: ما وقتی که وجودمان بر پایهٔ نابودی است، نمی‌توانیم بر اساس نابودی کار درست و منظمی انجام دهیم.

چون قاعدهٔ بقای ما عین فناست

بر عین فنا کار بنتوان آراست

هوش مصنوعی: برخیز، چرا که در زمان نشستن و بی‌حرکتی، چه فایده‌ای دارد؟ در حالی که قبل از نشستن باید برای تلاش و کوشش آماده بود.

برخیز که آن زمان که بنشستی راست

چه سود که نانشسته بر باید خاست

شمارهٔ ۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده