عطار » مختارنامه » باب بیست و یكم: در كار با حق گذاشتن و همه از او دیدن » شمارهٔ ۳۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا چند روی بیهده از هر سویی</p></div>
<div class="m2"><p>تا کی گویی گزاف از هر رویی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر هر دو جهان چو زلف در هم فتدت</p></div>
<div class="m2"><p>حکم ازلی زان بنگردد مویی</p></div></div>

شمارهٔ ۳۱

تا چند روی بیهده از هر سویی
تا کی گویی گزاف از هر رویی
گر هر دو جهان چو زلف در هم فتدت
حکم ازلی زان بنگردد مویی

هوش مصنوعی: این شعر به عدم فایده و بی‌معنایی تکرار مسائل بی‌اهمیت اشاره می‌کند. شاعر می‌گوید که تا کی باید به این بحث‌های بیهوده ادامه داد و به جای آن بهتر است به امور واقعی و اصلی توجه شود. او همچنین تأکید می‌کند که اگر دو جهان همدیگر را درگیر کنند، سرنوشت و قضا و قدر الهی همچنان بر موارد جزئی نظارت دارد.

شمارهٔ ۲۹

شمارهٔ ۳۰

هوش مصنوعی: چقدر باید به خاطر بی‌نتیجه بودن کارها از هر طرف نگران باشی؟ تا کی می‌خواهی بی‌مورد و بدون تفکر صحبت کنی؟

تا چند روی بیهده از هر سویی

تا کی گویی گزاف از هر رویی

هوش مصنوعی: اگر تمام عالم مانند زلف در هم پیچیده شود، باید بدانیم که حکم ازلی به خاطر یک مو هم تغییر نخواهد کرد.

گر هر دو جهان چو زلف در هم فتدت

حکم ازلی زان بنگردد مویی

شمارهٔ ۳۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده