عطار » مختارنامه » باب بیست و یكم: در كار با حق گذاشتن و همه از او دیدن » شمارهٔ ۱۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای دوست ز اندوه دل ریش چه سود</p></div>
<div class="m2"><p>پیش از من و تو چو رفت از پیش چه سود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>صد سال و هزار سال اگر سارَخْکی</p></div>
<div class="m2"><p>بر سندانی همی زند خویش چه سود</p></div></div>

منتخب اشعار شیخ فریدالدین محمد عطار نیشابوری (غزلیات، قصاید، منطق الطیر، مصیبت نامه، الهی نامه، اسرار نامه، خسرو نامه، مختار نامه) به اهتمام و تصحیح دکتر تقی تفضلی - فریدالدین محمد عطار نیشابوری - تصویر ۸۲

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۱۷۹

شمارهٔ ۱۷

ای دوست ز اندوه دل ریش چه سود
پیش از من و تو چو رفت از پیش چه سود
صد سال و هزار سال اگر سارخکی
بر سندانی همی زند خویش چه سود

هوش مصنوعی: این شعر به موضوع اندوه و بی‌فایده بودن آن اشاره دارد. شاعر می‌پرسد که چه فایده‌ای دارد اگر دل ما از غم رنج می‌کشد، در حالی که زندگی و زمان ادامه دارد. او با استفاده از مثالی، به بی‌نتیجه بودن غصه‌خوردن اشاره می‌کند، زیرا حتی اگر سال‌ها بگذرد، دردی که از گذشته تجربه کرده‌ایم، تغییری نمی‌کند. به طور کلی، این شعر به دعوت به پذیرش واقعیت و عدم غصه‌خوردن بر چیزهای از دست رفته پرداخته است.

شمارهٔ ۱۵

ای دوست ز اندوه دل ریش چه سود
پیش از من و تو چو رفت از پیش چه سود
صد سال و هزار سال اگر سارخْکی
بر سندانی همی زند خویش چه سود

شمارهٔ ۱۶

هوش مصنوعی: ای دوست، چه فایده‌ای دارد که از دل شکسته‌ام بگویی؟ وقتی که او از میان ما رفت، دیگر چه دردی را می‌توانیم درمان کنیم؟

ای دوست ز اندوه دل ریش چه سود

پیش از من و تو چو رفت از پیش چه سود

هوش مصنوعی: اگر ساری سال‌های زیادی بر روی سندانی ضربه بزند، هیچ فایده‌ای ندارد.

صد سال و هزار سال اگر سارَخْکی

بر سندانی همی زند خویش چه سود

شمارهٔ ۱۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده