عطار » مختارنامه » باب بیستم: در ذُلّ و بار كشیدن و یكرنگی گزیدن » شمارهٔ ۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بهتر ز گشادگی گرفتاری من</p></div>
<div class="m2"><p>برتر ز هزار عزت این خواری من</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر دیدهوری ببین که بُردست سبق</p></div>
<div class="m2"><p>از قدر همه جهان نگونساری من</p></div></div>

شمارهٔ ۱۰

بهتر ز گشادگی گرفتاری من
برتر ز هزار عزت این خواری من
گر دیدهوری ببین که بردست سبق
از قدر همه جهان نگونساری من

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به احساس فراتر بودن از مشکلات و گرفتاری‌ها اشاره می‌کند. او را به عزت و مقام خود یادآوری می‌کند و بر این باور است که حتی اگر دیگران به دستاوردهای او توجه نکنند، ارزش و اهمیت او از همه رویدادهای منفی بیشتر است. احساس او از خودباوری و عزت نفس حاکی از این است که او نمی‌تواند قدرت و ارزش خود را به خاطر شرایطی که در آن قرار دارد، نادیده بگیرد.

شمارهٔ ۸

شمارهٔ ۹

هوش مصنوعی: بهتر از اینکه در مشکلات و گرفتاری‌هایم گرفتار باشم، این است که هزاران بار به عزت و شرافت بیفزایم و از وضعیت ناپسند دوری کنم.

بهتر ز گشادگی گرفتاری من

برتر ز هزار عزت این خواری من

هوش مصنوعی: اگر به درستی بنگری، می‌بینی که در رقابتی که بین همه جهان وجود دارد، من همیشه در حال تلاش و کوشش هستم و هیچگاه تسلیم نمی‌شوم.

گر دیدهوری ببین که بُردست سبق

از قدر همه جهان نگونساری من

شمارهٔ ۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده