عطار » مختارنامه » باب هشدهم: در همّت بلند داشتن و در كار تمام بودن » شمارهٔ ۴۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>پیوسته به دست خود گرفتاری تو</p></div>
<div class="m2"><p>کاشفته دل پردهٔ پنداری تو</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون در پس پرده مادری داری تو</p></div>
<div class="m2"><p>وقتست که شیر دایه بگذاری تو</p></div></div>

شمارهٔ ۴۷

پیوسته به دست خود گرفتاری تو
کاشفته دل پرده پنداری تو
چون در پس پرده مادری داری تو
وقتست که شیر دایه بگذاری تو

هوش مصنوعی: این بیت نشان‌دهنده‌ی نگرانی شاعر از وضعیتی است که فردی در آن به خود مشغول است و در تلاش است تا به دنیای احساسات و درون خود پی ببرد. شاعر به شخص یادآوری می‌کند که باید از دام‌های فکری خود رها شود و درک عمیق‌تری از وجود و احساسات خود پیدا کند، بنابراین به او توصیه می‌کند که زمان آن رسیده که از سختی‌ها و وابستگی‌ها فاصله بگیرد و همچون دایه‌ای از وابستگی به مادری رهایی یابد.

شمارهٔ ۴۵

شمارهٔ ۴۶

هوش مصنوعی: تو همیشه با دستان خود، در بند و گرفتار چیزی هستی که به خیال خودت به آن پرداخته‌ای.

پیوسته به دست خود گرفتاری تو

کاشفته دل پردهٔ پنداری تو

هوش مصنوعی: زمانی‌ که مادری در پس پرده منتظر توست، حالا وقت آن است که دایه‌ات را شیر بدهی.

چون در پس پرده مادری داری تو

وقتست که شیر دایه بگذاری تو

شمارهٔ ۴۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده