عطار » مختارنامه » باب هشدهم: در همّت بلند داشتن و در كار تمام بودن » شمارهٔ ۴۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر دل که ز سِرِّ کار آگاهی یافت</p></div>
<div class="m2"><p>در هر مویی ز ماه تا ماهی یافت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>افسوس بود که بیخبر خاک شوی</p></div>
<div class="m2"><p>آخر بشتاب اگر خبر خواهی یافت</p></div></div>

شمارهٔ ۴۳

هر دل که ز سر کار آگاهی یافت
در هر مویی ز ماه تا ماهی یافت
افسوس بود که بیخبر خاک شوی
آخر بشتاب اگر خبر خواهی یافت

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات می‌گوید که هر قلبی که از حقیقت و آگاهی باخبر شود، در هر بخش از وجود خود نشانه‌ای از زیبایی و روشنایی می‌یابد. اما افسوس که اگر انسان بی‌خبر بماند، مانند خاک بی‌ارزش می‌شود. بنابر این، باید سریع‌تر تلاش کند تا به دانایی برسد.

شمارهٔ ۴۱

شمارهٔ ۴۲

هوش مصنوعی: هر دلی که به راز و رموز زندگی پی ببرد، در هر لحظه از زیبایی‌ها و شادی‌ها بهره‌مند خواهد شد.

هر دل که ز سِرِّ کار آگاهی یافت

در هر مویی ز ماه تا ماهی یافت

هوش مصنوعی: نهایت ناراحتی این است که بی‌خبر از دنیا بروی. اگر می‌خواهی چیزی از حقیقت زندگی بفهمی، باید خیلی زودتر اقدام کنی.

افسوس بود که بیخبر خاک شوی

آخر بشتاب اگر خبر خواهی یافت

شمارهٔ ۴۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده