عطار » مختارنامه » باب هشدهم: در همّت بلند داشتن و در كار تمام بودن » شمارهٔ ۳۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای دوست اگر تو دوستدار خویشی</p></div>
<div class="m2"><p>تا کی ز هوا بر سر کار خویشی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هر چند که بیشتر همی آموزی</p></div>
<div class="m2"><p>میبینمت این که برقرار خویشی</p></div></div>

منتخب اشعار شیخ فریدالدین محمد عطار نیشابوری (غزلیات، قصاید، منطق الطیر، مصیبت نامه، الهی نامه، اسرار نامه، خسرو نامه، مختار نامه) به اهتمام و تصحیح دکتر تقی تفضلی - فریدالدین محمد عطار نیشابوری - تصویر ۴۴۷

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۱۷۲

شمارهٔ ۳۶

ای دوست اگر تو دوستدار خویشی
تا کی ز هوا بر سر کار خویشی
هر چند که بیشتر همی آموزی
میبینمت این که برقرار خویشی

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از دوستش می‌خواهد که اگر واقعاً دوستدار خود است، چرا همچنان به دنبال خواسته‌های superficial و ظاهری‌اش است؟ او هرچه بیشتر آموزش می‌بیند، باز هم در مسائل اصلی و اساسی خود ثابت‌قدم و پایدار نیست. شاعر به او هشدار می‌دهد که باید به درون خود توجه کند و به جای تکیه بر ظاهر، به حقیقت وجودیش بپردازد.

شمارهٔ ۳۴

شمارهٔ ۳۵

هوش مصنوعی: ای دوست، اگر تو واقعاً دوستدار خودت هستی، تا کی می‌خواهی به دیگران وابسته باشی و خود را تحت تأثیر آنها قرار دهی؟

ای دوست اگر تو دوستدار خویشی

تا کی ز هوا بر سر کار خویشی

هوش مصنوعی: هر چقدر که بیشتر یاد می‌گیری، باز هم می‌بینمت که در همان حالت گذشته هستی.

هر چند که بیشتر همی آموزی

میبینمت این که برقرار خویشی

شمارهٔ ۳۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده