عطار » مختارنامه » باب هشدهم: در همّت بلند داشتن و در كار تمام بودن » شمارهٔ ۳۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از بس که غم دنیی مردار خوری</p></div>
<div class="m2"><p>نه کار کنی ونه غم کار خوری</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>سرمایهٔ تو در همه عالم عمریست</p></div>
<div class="m2"><p>بر باد مده که غصّه بسیار خوری</p></div></div>

شمارهٔ ۳۲

از بس که غم دنیی مردار خوری
نه کار کنی ونه غم کار خوری
سرمایه تو در همه عالم عمریست
بر باد مده که غصه بسیار خوری

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به اهمیت زندگی و ارزش وقت اشاره می‌کند. او می‌گوید که غم و اندوه دنیوی انسان را از کار و کوشش باز می‌دارد و نباید اجازه داد که عمر که بزرگ‌ترین سرمایه انسان است، به خاطر غصه‌ها و ناراحتی‌ها هدر برود. به عبارتی دیگر، زندگی را نباید صرف غم و اندوه کرد.

شمارهٔ ۳۰

شمارهٔ ۳۱

هوش مصنوعی: به خاطر غم و اندوه دنیایی، نه به کار مشغول می‌شوی و نه به غم و ناراحتی کار خود توجه می‌کنی.

از بس که غم دنیی مردار خوری

نه کار کنی ونه غم کار خوری

هوش مصنوعی: سرمایهٔ اصلی تو در زندگی، که چیزی جز عمرت نیست، را هدر نکن و آن را بیهوده صرف نکن؛ زیرا با این کار فقط به خودت آسیب می‌زنی و موجب ناراحتی‌های زیاد می‌شوی.

سرمایهٔ تو در همه عالم عمریست

بر باد مده که غصّه بسیار خوری

شمارهٔ ۳۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده