عطار » مختارنامه » باب هشدهم: در همّت بلند داشتن و در كار تمام بودن » شمارهٔ ۳۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای آن که هزار گونه سودا داری</p></div>
<div class="m2"><p>مردان همه ماتم، تو تماشا داری</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خوش میخور و میخفت که داند تا تو</p></div>
<div class="m2"><p>در پیش چه وادی و چه دریا داری</p></div></div>

شمارهٔ ۳۱

ای آن که هزار گونه سودا داری
مردان همه ماتم تو تماشا داری
خوش میخور و میخفت که داند تا تو
در پیش چه وادی و چه دریا داری

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به فردی اشاره دارد که در زندگی‌اش با انواع احساسات و دغدغه‌ها دست و پنجه نرم می‌کند. او می‌گوید که دیگران به تماشا و مشاهده‌ی مشکلات او نشسته‌اند. شاعر به او توصیه می‌کند که از لذت‌های زندگی بهره‌مند شود و اهمیت ندهد به اینکه دیگران چه می‌دانند، زیرا او خود در مسیر خاصی در زندگی‌اش حرکت می‌کند.

شمارهٔ ۲۹

شمارهٔ ۳۰

هوش مصنوعی: ای کسی که هزاران آرزو و فکر مختلف در سر داری، دیگران در غم و اندوه به سر می‌برند، اما تو به تماشا و تماشای اوضاع مشغولی.

ای آن که هزار گونه سودا داری

مردان همه ماتم، تو تماشا داری

هوش مصنوعی: به آرامی و با لذت زندگی کن و از لحظه‌های خود بهره‌برداری کن، زیرا هیچ‌کس نمی‌داند در آینده با چه چالش‌ها و دشواری‌هایی روبه‌رو خواهی شد.

خوش میخور و میخفت که داند تا تو

در پیش چه وادی و چه دریا داری

شمارهٔ ۳۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده