عطار » مختارنامه » باب هشدهم: در همّت بلند داشتن و در كار تمام بودن » شمارهٔ ۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>نه جان تو با سرّ الاهی پرداخت</p></div>
<div class="m2"><p>نه در طلب نامتناهی پرداخت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دردا که به نفس آنچنان مشغولی</p></div>
<div class="m2"><p>کز نقش به نقّاش نخواهی پرداخت</p></div></div>

شمارهٔ ۴

نه جان تو با سر الاهی پرداخت
نه در طلب نامتناهی پرداخت
دردا که به نفس آنچنان مشغولی
کز نقش به نقاش نخواهی پرداخت

هوش مصنوعی: این شعر به این موضوع اشاره دارد که انسان در زندگی خود به خاطر مشغله‌های روزمره و دغدغه‌های نفس، از درک و شناخت حقیقت و الهی بودن خود غافل می‌شود. شاعر با ابراز تأسف می‌گوید که انسان‌ها به جستجوی نامتناهی و عمیق نمی‌پردازند و در عوض، صرفاً درگیر دنیا و ظواهر آن هستند و نمی‌توانند به عمق وجود خود و نقاشی که در پس‌زمینه‌ی زندگی‌شان هست، دست یابند.

شمارهٔ ۲

شمارهٔ ۳

هوش مصنوعی: نه روح تو به رازهای الهی نزدیک شد و نه در پی چیزی بی‌پایان رفت.

نه جان تو با سرّ الاهی پرداخت

نه در طلب نامتناهی پرداخت

هوش مصنوعی: افسوس که آنچنان درگیر نفس خود هستی که دیگر توجهی به هنر خلق و نقاشی نخواهی داشت.

دردا که به نفس آنچنان مشغولی

کز نقش به نقّاش نخواهی پرداخت

شمارهٔ ۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده