عطار » مختارنامه » باب هفدهم: در بیان خاصیت خموشی گزیدن » شمارهٔ ۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای دل به سخن مگرد در خون پس ازین</p></div>
<div class="m2"><p>از نطق مرو ز خویش بیرون پس ازین</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>عمریست که تا زبانی از سر تا پای</p></div>
<div class="m2"><p>وقتست که گوش گردی اکنون پس ازین</p></div></div>

شمارهٔ ۱۱

ای دل به سخن مگرد در خون پس ازین
از نطق مرو ز خویش بیرون پس ازین
عمریست که تا زبانی از سر تا پای
وقتست که گوش گردی اکنون پس ازین

هوش مصنوعی: این چهار بیت به این معناست که دل نباید بیهوده در غم و اندوه غرق شود. بهتر است بعد از این، از سخن گفتن بی‌فایده دوری کند و به جای آن به شنیدن و گوش دادن پرداخته و از سرزنش‌ها و ناراحتی‌ها فاصله بگیرد. شاعر به دل یادآوری می‌کند که مدت زیادی است در حال سخنرانی بوده است و اکنون وقت آن است که به سکوت و گوش دادن روی آورد.

شمارهٔ ۹

شمارهٔ ۱۰

هوش مصنوعی: ای دل، دیگر در این حالت افسردگی و اندوه گفتگو نکن. دیگر از زبان خود سخن نگو و از خودت خارج نشو.

ای دل به سخن مگرد در خون پس ازین

از نطق مرو ز خویش بیرون پس ازین

هوش مصنوعی: سال‌هاست که در انتظار سخنی هستم، حال که فرصتی پیش آمده باید گوش بسپاری و خوب بشنوی.

عمریست که تا زبانی از سر تا پای

وقتست که گوش گردی اکنون پس ازین

شمارهٔ ۱۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده