عطار » مختارنامه » باب پانجدهم: در نیازمندی به ملاقات همدمی محرم » شمارهٔ ۱۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>یک دم دل محنت کشم آسوده نشد</p></div>
<div class="m2"><p>تا خون دلم ز دیده پالوده نشد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>سودای جهان، که هر زمان بیشترست،</p></div>
<div class="m2"><p>ای بس که بپیمودم و پیموده نشد</p></div></div>

شمارهٔ ۱۶

یک دم دل محنت کشم آسوده نشد
تا خون دلم ز دیده پالوده نشد
سودای جهان که هر زمان بیشترست
ای بس که بپیمودم و پیموده نشد

هوش مصنوعی: این شعر بیان‌گر درد و رنجی است که شاعر در دل خود احساس می‌کند و می‌گوید که هیچ‌گاه آرامش نیافته است. او به تکرار تلاش‌هایش برای یافتن آرامش و درک حقیقت زندگی اشاره می‌کند، اما احساس می‌کند که نتوانسته به آنچه می‌خواهد برسد و در واقع، آمال و آرزوهایش همچنان ناپایدار و دست‌نیافتنی باقی مانده‌اند.

شمارهٔ ۱۴

شمارهٔ ۱۵

هوش مصنوعی: لحظه‌ای آسایش نداشتم و دل‌تنگی را تجربه کردم تا زمانی که اشکم، کدورت‌های قلبم را شست‌وشو داد.

یک دم دل محنت کشم آسوده نشد

تا خون دلم ز دیده پالوده نشد

هوش مصنوعی: آرزوها و تمایلات دنیوی هر روز بیشتر می‌شود. من تلاش زیادی کرده‌ام تا به آنها دست یابم، اما همچنان نتوانسته‌ام به خواسته‌هایم برسم.

سودای جهان، که هر زمان بیشترست،

ای بس که بپیمودم و پیموده نشد

شمارهٔ ۱۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده