عطار » مختارنامه » باب چهاردهم: در ذَمّ دنیا و شكایت از روزگار غدّار » شمارهٔ ۲۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر روز درین دایره سرگشتهترم</p></div>
<div class="m2"><p>چون دایرهای بمانده بی پا و سرم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>و امروز چنان شدم که آبی نخورم</p></div>
<div class="m2"><p>تا هم چندان خون نچکد از جگرم</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۱۵۳

شمارهٔ ۲۱

هر روز درین دایره سرگشتهترم
چون دایرهای بمانده بی پا و سرم
و امروز چنان شدم که آبی نخورم
تا هم چندان خون نچکد از جگرم

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر احساس سرگشتگی و ناامیدی خود را بیان می‌کند. او خود را مانند دایره‌ای می‌بیند که بی‌پا و سر است و به نوعی از زندگی خسته و بی‌رمق شده است. امروز تصمیم گرفته که حتی آب هم نخورَد، تا از درد و رنجی که در دلش جاری است، کمتری حس کند.

شمارهٔ ۱۹

شمارهٔ ۲۰

هوش مصنوعی: هر روز من در این دایره احساس سردرگمی بیشتری می‌کنم، انگار در دایره‌ای هستم که نه پا دارم و نه سر، و فقط در حال چرخش هستم.

هر روز درین دایره سرگشتهترم

چون دایرهای بمانده بی پا و سرم

هوش مصنوعی: امروز به قدری غمگین و دلسوخته‌ام که حتی از تشنگی هم آب نمی‌نوشم تا خون قلبم بیشتر از این بریزد.

و امروز چنان شدم که آبی نخورم

تا هم چندان خون نچکد از جگرم

شمارهٔ ۲۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده