عطار » مختارنامه » باب چهاردهم: در ذَمّ دنیا و شكایت از روزگار غدّار » شمارهٔ ۱۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بویی که به جان ممتحن می‌آید</p></div>
<div class="m2"><p>از بهر هلاک جان و تن می‌آید</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تا چند کمان کشم که هر تیر که من</p></div>
<div class="m2"><p>می‌اندازم بر دل من می‌آید</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۸۷

منتخب اشعار شیخ فریدالدین محمد عطار نیشابوری (غزلیات، قصاید، منطق الطیر، مصیبت نامه، الهی نامه، اسرار نامه، خسرو نامه، مختار نامه) به اهتمام و تصحیح دکتر تقی تفضلی - فریدالدین محمد عطار نیشابوری - تصویر ۳۹۳

شمارهٔ ۱۹

بویی که به جان ممتحن می آید
از بهر هلاک جان و تن می آید
تا چند کمان کشم که هر تیر که من
می اندازم بر دل من می آید

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر از حالتی عاطفی و درونی سخن می‌گوید. بو یا حسی که به جان ممتحن می‌رسد، نشانه‌ای از خطر و ویرانی است. او به دنبال هدفی است و کمان می‌کشد، اما هر تیرش به خودش برمی‌گردد و بر دلش تأثیر می‌گذارد. در واقع، شاعر به تناقضات و چالش‌های درونی خود اشاره می‌کند.

شمارهٔ ۱۷

شمارهٔ ۱۸

هوش مصنوعی: بویی که به جان فرد آزمایشی می‌رسد به خاطر از بین بردن جان و بدن او است.

بویی که به جان ممتحن می‌آید

از بهر هلاک جان و تن می‌آید

هوش مصنوعی: تا کی باید کمان بگذارم و تیر اندازم؛ هر بار که تیر را می‌زنم، آن تیر به دل خودم برمی‌گردد.

تا چند کمان کشم که هر تیر که من

می‌اندازم بر دل من می‌آید

شمارهٔ ۱۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده