عطار » مختارنامه » باب چهاردهم: در ذَمّ دنیا و شكایت از روزگار غدّار » شمارهٔ ۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دنیا چه کنی چو بیوفا خواهد بود</p></div>
<div class="m2"><p>درخونِ همه خلقِ خدا خواهد بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گیرم که بقاءِ نوح یابی در وی</p></div>
<div class="m2"><p>آخر نه به عاقبت فنا خواهد بود</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۱۵۲

شمارهٔ ۱۱

دنیا چه کنی چو بیوفا خواهد بود
درخون همه خلق خدا خواهد بود
گیرم که بقاء نوح یابی در وی
آخر نه به عاقبت فنا خواهد بود

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات بر این نکته تأکید می‌کند که در دنیایی که وفاداری وجود ندارد، همه انسان‌ها رنج می‌کشند و در نهایت، هر چیزی به فنا خواهد رفت، حتی اگر مانند نوح بمانیم. پس از دنیا و تعلقات آن باید هوشیار بود، زیرا سرنوشت محتوم همه چیز نابودی است.

شمارهٔ ۹

شمارهٔ ۱۰

هوش مصنوعی: دنیا را چه کاری می‌توان کرد وقتی به وفاداری نیست و به زودی باعث رنج و درد تمام انسان‌ها خواهد شد.

دنیا چه کنی چو بیوفا خواهد بود

درخونِ همه خلقِ خدا خواهد بود

هوش مصنوعی: فرض کن که بتوانی عمر طولانی مانند نوح داشته باشی، اما در نهایت باز هم نمی‌توانی از سرنوشت نهایی زوال و نابودی فرار کنی.

گیرم که بقاءِ نوح یابی در وی

آخر نه به عاقبت فنا خواهد بود

شمارهٔ ۱۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده