عطار » مختارنامه » باب سیزدهم: در ذمِّ مردمِ ب‍یحوصله و معانی كه تعلّق به » شمارهٔ ۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر دل که بجان طریق دمساز نیافت</p></div>
<div class="m2"><p>در ذُلّ بماند و هیچ اعزاز نیافت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>اقبال دو کون، ره بدو یافتن است</p></div>
<div class="m2"><p>بیچاره کسی که ره بدو باز نیافت</p></div></div>

شمارهٔ ۳

هر دل که بجان طریق دمساز نیافت
در ذل بماند و هیچ اعزاز نیافت
اقبال دو کون ره بدو یافتن است
بیچاره کسی که ره بدو باز نیافت

هوش مصنوعی: این ابیات بیانگر این است که هر کسی که نتواند راهی برای نزدیکی به معشوق (یا هدف عالی) پیدا کند، در دنیای ذلت باقی می‌ماند و به هیچ افتخاری نخواهد رسید. همچنین، در اینجا به اهمیت سعی و تلاش اشاره شده است؛ که اقبال و خوشبختی واقعی در یافتن راه به سوی معشوق است و فرد بیچاره کسی است که این راه را گم کرده باشد.

شمارهٔ ۱

شمارهٔ ۲

هوش مصنوعی: هر کسی که نتواند دوست و همدلی پیدا کند، در زندگی به سختی و ذلت خواهد ماند و به احترام و عظمت نخواهد رسید.

هر دل که بجان طریق دمساز نیافت

در ذُلّ بماند و هیچ اعزاز نیافت

هوش مصنوعی: انسانی که در جستجوی حقیقت و کمال است، باید در این راه قدم بردارد. متأسفانه، فردی که نتواند به این حقیقت دست یابد، جانش در حسرت و ناامیدی می‌ماند.

اقبال دو کون، ره بدو یافتن است

بیچاره کسی که ره بدو باز نیافت

شمارهٔ ۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده