عطار » مختارنامه » باب سیزدهم: در ذمِّ مردمِ ب‍یحوصله و معانی كه تعلّق به » شمارهٔ ۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر جان که بدان سرِّ معما نرسید</p></div>
<div class="m2"><p>در شیب فرو رفت و به بالا نرسید</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بیچاره دل کسی که از شومی نفس</p></div>
<div class="m2"><p>در قطرگی افتاد و به دریا نرسید</p></div></div>

شمارهٔ ۲

هر جان که بدان سر معما نرسید
در شیب فرو رفت و به بالا نرسید
بیچاره دل کسی که از شومی نفس
در قطرگی افتاد و به دریا نرسید

هوش مصنوعی: این شعر به معنای این است که افرادی که به عمق معما و رازهای زندگی پی نمی‌برند، به سوی قهری و ناامیدی می‌روند و از موقعیت‌های خوب زندگی دور می‌شوند. شاعر به حال دل کسانی افسوس می‌خورد که به دلیل نفس‌های شوم و اشتباهات خود، به آرزوها و اهدافشان نمی‌رسند.

شمارهٔ ۱

هوش مصنوعی: هر کسی که به دانش و درک عمیق یک راز نرسد، در زندگی به سوی قله‌های موفقیت حرکت نمی‌کند و در دام مشکلات و سختی‌ها قرار می‌گیرد.

هر جان که بدان سرِّ معما نرسید

در شیب فرو رفت و به بالا نرسید

هوش مصنوعی: دل کسی که به خاطر بدی نفسش در هجران و تنهایی گرفتار شده است و به آرزوهایش نرسیده، واقعاً در عذاب است.

بیچاره دل کسی که از شومی نفس

در قطرگی افتاد و به دریا نرسید

شمارهٔ ۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده