عطار » مختارنامه » باب سیزدهم: در ذمِّ مردمِ ب‍یحوصله و معانی كه تعلّق به » شمارهٔ ۱۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چون بسیارم تجربه افتاد از خویش</p></div>
<div class="m2"><p>از تجربه آمدم به فریاد از خویش</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در تجربه هر که نیست آزاد از خویش</p></div>
<div class="m2"><p>خاکش بر سر که سرنگون باد از خویش</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۱۴

شمارهٔ ۱۸

چون بسیارم تجربه افتاد از خویش
از تجربه آمدم به فریاد از خویش
در تجربه هر که نیست آزاد از خویش
خاکش بر سر که سرنگون باد از خویش

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به تجربیات زندگی خود اشاره می‌کند و از درد و رنجی که این تجربیات به او داده‌اند، فریاد می‌زند. او به این نکته تأکید می‌کند که هیچ‌کس از تجربه‌ها و سختی‌های خود نمی‌تواند به راحتی رها شود و در نهایت سرنوشت بدی در انتظار کسانی است که به خویشتن و سرنوشت خود بی‌توجهند.

شمارهٔ ۱۶

شمارهٔ ۱۷

هوش مصنوعی: در اثر تجربیات زیادی که از خودم به دست آوردم، به این نتیجه رسیدم که باید به خودم کمک کنم و از درون خود فریاد بکشم.

چون بسیارم تجربه افتاد از خویش

از تجربه آمدم به فریاد از خویش

هوش مصنوعی: هر کسی که در تلاش برای تجربه جدید است و نتواند از خود جدا شود، باید بداند که در این مسیر به شکست و افت خواهد رسید.

در تجربه هر که نیست آزاد از خویش

خاکش بر سر که سرنگون باد از خویش

شمارهٔ ۱۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده