عطار » مختارنامه » باب سیزدهم: در ذمِّ مردمِ ب‍یحوصله و معانی كه تعلّق به » شمارهٔ ۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای جان تو در ذُلِّ جدائی قانع</p></div>
<div class="m2"><p>گشته دل تو به بی وفائی قانع</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>این سخت نیایدت که میباید بود</p></div>
<div class="m2"><p>سلطان بچه‌ای را به گدائی قانع</p></div></div>

شمارهٔ ۱۱

ای جان تو در ذل جدایی قانع
گشته دل تو به بی وفایی قانع
این سخت نیایدت که میباید بود
سلطان بچه ای را به گدایی قانع

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به موضوع جدایی و دل شکستگی می‌پردازد. او می‌گوید که دل معشوقه‌اش به بی‌وفایی عادت کرده و این وضعیت برای او سخت نیست. او به نوعی به این نکته اشاره می‌کند که حتی سلطان‌زاده‌ای کوچک هم باید به گدایی راضی باشد، که نشان‌دهنده‌ی ناچاری و تسلیم در برابر واقعیت‌های تلخ زندگی است.

شمارهٔ ۹

شمارهٔ ۱۰

هوش مصنوعی: ای جان، تو در تلخی و سختی جدایی تسلیم شده‌ای و دلت به بی‌وفایی و عدم وفاداری راضی شده است.

ای جان تو در ذُلِّ جدائی قانع

گشته دل تو به بی وفائی قانع

هوش مصنوعی: این کار برایت آسان نیست که یک بچه را به گدایی راضی کنی، در حالی که باید سلطنت کند.

این سخت نیایدت که میباید بود

سلطان بچه‌ای را به گدائی قانع

شمارهٔ ۱۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها