عطار » مختارنامه » باب دوازدهم: در شكایت از نفس خود » شمارهٔ ۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا با سگ نفس همنشین خواهم بود</p></div>
<div class="m2"><p>در خرمن شرک خوشه چین خواهم بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بسیار بکوشیدم و بِهْ مینشود</p></div>
<div class="m2"><p>تا آخر عمر همچنین خواهم بود</p></div></div>

شمارهٔ ۹

تا با سگ نفس همنشین خواهم بود
در خرمن شرک خوشه چین خواهم بود
بسیار بکوشیدم و به مینشود
تا آخر عمر همچنین خواهم بود

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به وفاداری و همراهی خود با یک سگ اشاره می‌کند و بیان می‌کند که در این companionship (همنشینی) مانند فردی در جمعی گناهکار (خرمن شرک) خواهد بود. او از تلاش‌هایش برای تغییر نتیجه نگرفته و در نهایت تصمیم می‌گیرد که تا پایان عمر به همین شکل باقی بماند.

شمارهٔ ۷

تا با سگ نفس همنشین خواهم بود
در خرمن شرک خوشه چین خواهم بود
بسیار بکوشیدم و بهْ مینشود
تا آخر عمر همچنین خواهم بود

شمارهٔ ۸

هوش مصنوعی: من تا زمانی که با سگ هم‌صحبت باشم، در دنیای شرک و نافرمانی از خدا، مانند کسی که خوشه‌های گندم را در خرمن جمع می‌کند، فعالیت خواهم کرد.

تا با سگ نفس همنشین خواهم بود

در خرمن شرک خوشه چین خواهم بود

هوش مصنوعی: من همیشه تلاش کردم، اما نتیجه‌ای نگرفتم و تا پایان عمر این‌گونه خواهم ماند.

بسیار بکوشیدم و بِهْ مینشود

تا آخر عمر همچنین خواهم بود

شمارهٔ ۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده