عطار » مختارنامه » باب دوازدهم: در شكایت از نفس خود » شمارهٔ ۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گفتم که شد از نفس پلیدم، دل، پاک</p></div>
<div class="m2"><p>دردا که نشد پاک و شد از درد هلاک</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>اندر حق آنکسی چه گویند آخر</p></div>
<div class="m2"><p>کاو غرقهٔ دریاست جنب رفته به خاک</p></div></div>

شمارهٔ ۸

گفتم که شد از نفس پلیدم دل پاک
دردا که نشد پاک و شد از درد هلاک
اندر حق آنکسی چه گویند آخر
کاو غرقه دریاست جنب رفته به خاک

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر از آلودگی نفس و تأثیر آن بر دل سخن می‌گوید. او بیان می‌کند که با وجود تلاشش برای پاک شدن، همچنان دلش آلوده باقی مانده و از درد رنج می‌برد. همچنین از کسی صحبت می‌کند که به شدت در مشکلات غرق شده و نمی‌تواند از این وضعیت نجات یابد.

شمارهٔ ۶

شمارهٔ ۷

هوش مصنوعی: گفتم که به خاطر نفس پلیدم، دل پاک شد، اما افسوس که دل همچنان آلوده مانده و به خاطر درد و رنج نابود شد.

گفتم که شد از نفس پلیدم، دل، پاک

دردا که نشد پاک و شد از درد هلاک

هوش مصنوعی: در مورد کسی که غرق در دریا شده و به خاک نمی‌رسد، چه می‌توان گفت؟

اندر حق آنکسی چه گویند آخر

کاو غرقهٔ دریاست جنب رفته به خاک

شمارهٔ ۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده