عطار » مختارنامه » باب دوازدهم: در شكایت از نفس خود » شمارهٔ ۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هرچند دریغ صدهزار است هنوز</p></div>
<div class="m2"><p>زین بیش دریغ بر شمار است هنوز</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هر روز هزار بار خود را کشتم</p></div>
<div class="m2"><p>وین کافر نفس برقرار است هنوز</p></div></div>

شمارهٔ ۷

هرچند دریغ صدهزار است هنوز
زین بیش دریغ بر شمار است هنوز
هر روز هزار بار خود را کشتم
وین کافر نفس برقرار است هنوز

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به شدت از دردی که از وجود نفسش می‌کشد سخن می‌گوید. او احساس ناراحتی و حسرت می‌کند که با وجود هزار بار تلاش برای کنترل نفس، هنوز نتوانسته آن را مهار کند. هر روز به‌طور مکرر خود را می‌کشد، اما نفسش همچنان به حیات خود ادامه می‌دهد و این موضوع برایش دردآور است.

شمارهٔ ۵

شمارهٔ ۶

هوش مصنوعی: هرچند که صد هزار حسرت و تأسف وجود دارد، اما هنوز بیشتر از اینها حسرت‌ها و نگرانی‌ها وجود دارد.

هرچند دریغ صدهزار است هنوز

زین بیش دریغ بر شمار است هنوز

هوش مصنوعی: هر روز بارها در تلاش برای کنترل نفس و خواسته‌هایم به زحمت می‌افتم، اما هنوز هم این نفس سرکش و کافر در درونم باقی مانده است.

هر روز هزار بار خود را کشتم

وین کافر نفس برقرار است هنوز

شمارهٔ ۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده