عطار » مختارنامه » باب دوازدهم: در شكایت از نفس خود » شمارهٔ ۲۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای نفس فرو گرفته سر‌تا‌سر تو</p></div>
<div class="m2"><p>آلوده نجاستِ منی گوهرِ تو</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر در آتش به عمر‌ها می‌سوزی</p></div>
<div class="m2"><p>هم بوی منی زند ز خاکسترِ تو</p></div></div>

منتخب اشعار شیخ فریدالدین محمد عطار نیشابوری (غزلیات، قصاید، منطق الطیر، مصیبت نامه، الهی نامه، اسرار نامه، خسرو نامه، مختار نامه) به اهتمام و تصحیح دکتر تقی تفضلی - فریدالدین محمد عطار نیشابوری - تصویر ۸

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۱۲۵

شمارهٔ ۲۲

ای نفس فرو گرفته سر تا سر تو
آلوده نجاست منی گوهر تو
گر در آتش به عمر ها می سوزی
هم بوی منی زند ز خاکستر تو

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به وجود و تاثیر خود بر نفس انسان اشاره می‌کند. او می‌گوید که نفس او به خاطر آلودگی‌هایش تحت تاثیر چیزهای ناپسند است. حتی اگر نفس در آتش بسوزد، باز هم بوی آلودگی او از خاکسترش به مشام می‌رسد. به طور کلی، شاعر در تلاش است تا رابطه پیچیده بین نفس و خویشتن را به تصویر بکشد.

شمارهٔ ۲۰

شمارهٔ ۲۱

هوش مصنوعی: ای نفس، تو که به‌تمامی در آلودگی منی غرق‌ شده‌ای، ارزش و مقام اصلی‌ات چقدر بالاست.

ای نفس فرو گرفته سر‌تا‌سر تو

آلوده نجاستِ منی گوهرِ تو

هوش مصنوعی: اگر در آتش زندگی‌ات بسوزی، باز هم بوی من از خاکستر تو به مشام می‌رسد.

گر در آتش به عمر‌ها می‌سوزی

هم بوی منی زند ز خاکسترِ تو

شمارهٔ ۲۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده