عطار » مختارنامه » باب یازدهم: در آنكه سرّ غیب و روح نه توان گفت و نه توان » شمارهٔ ۳۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گاه از شادی چو شمع می‌افروزم</p></div>
<div class="m2"><p>گاهی چو چراغی از غمش می‌سوزم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>حیران شده و عجب فرومانده‌ام</p></div>
<div class="m2"><p>گوید: «بمدان آنچه ترا آموزم»</p></div></div>

شمارهٔ ۳۴

گاه از شادی چو شمع می افروزم
گاهی چو چراغی از غمش می سوزم
حیران شده و عجب فرومانده ام
گوید بمدان آنچه ترا آموزم

هوش مصنوعی: این شعر به توصیف احساسات متناقض پرداخته است. شاعر گاهی از شادی می‌درخشد و گاهی از غم می‌سوزد. او در این حالت گیج و حیران است و به دنبال دانشی است که به او کمک کند تا احساساتش را درک کند.

شمارهٔ ۳۲

شمارهٔ ۳۳

هوش مصنوعی: گاهی در لحظات شادی مانند شمع روشن و پرانرژی هستم و گاهی در مواقع غم و اندوه مانند چراغی خاموش و در حال سوختن می‌شوم.

گاه از شادی چو شمع می‌افروزم

گاهی چو چراغی از غمش می‌سوزم

هوش مصنوعی: دچار حیرت و شگفتی شده‌ام و نمی‌دانم چه بگویم. او می‌گوید: «بیا و آنچه را که به تو آموزش دهم، بشنو.»

حیران شده و عجب فرومانده‌ام

گوید: «بمدان آنچه ترا آموزم»

شمارهٔ ۳۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده