عطار » مختارنامه » باب یازدهم: در آنكه سرّ غیب و روح نه توان گفت و نه توان » شمارهٔ ۲۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>نه هیچ کس از قالب دین مغز چشید</p></div>
<div class="m2"><p>نه هیچ نظر به کُنْهِ آن مغز رسید</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هر روز هزار پوست زان کردم باز</p></div>
<div class="m2"><p>مغزم همه پالوده شد و مغز ندید</p></div></div>

شمارهٔ ۲۹

نه هیچ کس از قالب دین مغز چشید
نه هیچ نظر به کنه آن مغز رسید
هر روز هزار پوست زان کردم باز
مغزم همه پالوده شد و مغز ندید

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر اشاره می‌کند که هیچ‌کس تاکنون به عمق حقیقت دین دست نیافته است. او بیان می‌کند که هر روز تلاش کرده تا لایه‌های ظاهری و سطحی را کنار بزند، اما هنوز نتوانسته به ماهیت اصلی و مغز دین دست یابد و در نهایت احساس می‌کند که ذهنش از این جستجو خسته و پالوده شده، بدون اینکه به آنچه می‌خواسته برسد.

شمارهٔ ۲۷

نه هیچ کس از قالب دین مغز چشید
نه هیچ نظر به کنْه آن مغز رسید
هر روز هزار پوست زان کردم باز
مغزم همه پالوده شد و مغز ندید

شمارهٔ ۲۸

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از ظاهر دین به حقیقت آن دست نیافت و به عمق واقعی آن پی نبرد.

نه هیچ کس از قالب دین مغز چشید

نه هیچ نظر به کُنْهِ آن مغز رسید

هوش مصنوعی: هر روز هزار بار خود را تغییر می‌دهم و ذهنم به طور کامل از چیزهای اضافی پاک می‌شود، اما هنوز چیزی را نمی‌بینم یا درک نمی‌کنم.

هر روز هزار پوست زان کردم باز

مغزم همه پالوده شد و مغز ندید

شمارهٔ ۲۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده