عطار » مختارنامه » باب دهم: در معانی مختلف كه تعلّق به روح دارد » شمارهٔ ۴۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>مرگ است خلاص عالم فانی را</p></div>
<div class="m2"><p>درهم چه کشی ز مرگ پیشانی را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر مزبلهٔ تن تو را مرگ رسید</p></div>
<div class="m2"><p>با مرگ چکار جان تو با جانی را</p></div></div>

منتخب اشعار شیخ فریدالدین محمد عطار نیشابوری (غزلیات، قصاید، منطق الطیر، مصیبت نامه، الهی نامه، اسرار نامه، خسرو نامه، مختار نامه) به اهتمام و تصحیح دکتر تقی تفضلی - فریدالدین محمد عطار نیشابوری - تصویر ۴۵۴

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۱۵۹

شمارهٔ ۴۲

مرگ است خلاص عالم فانی را
درهم چه کشی ز مرگ پیشانی را
گر مزبله تن تو را مرگ رسید
با مرگ چکار جان تو با جانی را

هوش مصنوعی: این شعر اشاره به inevitability یا اجتناب‌ناپذیری مرگ دارد. شاعر به این نکته اشاره می‌کند که مرگ به طور کلی پایان زندگی را رقم می‌زند و نمی‌توان از آن فرار کرد. او همچنین می‌گوید که حتی اگر بدن دچار چالش و مشکلاتی شود (مانند "مزبله" بودن)، در نهایت مرگ همگان را فرا می‌گیرد و سوالی را مطرح می‌کند که با مرگ چه باید کرد و روح چگونه با آن کنار خواهد آمد.

شمارهٔ ۴۰

شمارهٔ ۴۱

هوش مصنوعی: مرگ، رهایی از این دنیای فانی است. بنابراین، چرا باید از مرگ نگرانی داشته باشی؟

مرگ است خلاص عالم فانی را

درهم چه کشی ز مرگ پیشانی را

هوش مصنوعی: اگر بدن تو بمیرد، با مرگ آن چه اقدامی می‌توان کرد؟ جان تو به جان دیگری چه ارتباطی دارد؟

گر مزبلهٔ تن تو را مرگ رسید

با مرگ چکار جان تو با جانی را

شمارهٔ ۴۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده