عطار » مختارنامه » باب اول: در توحیدِ باری عزّ شأنه » شمارهٔ ۹۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از هیبت تو این دل غم خواره بسوخت</p></div>
<div class="m2"><p>دل خود که بود که جان بیچاره بسوخت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>یا رب بمسوز این تن سرگردان را</p></div>
<div class="m2"><p>کز آتش تشویر تو صد باره بسوخت</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 3885 - عطار » مختارنامه » باب اول: در توحیدِ باری عزّ شأنه » شمارهٔ ۹۲

شمارهٔ ۹۳

از هیبت تو این دل غم خواره بسوخت
دل خود که بود که جان بیچاره بسوخت
یا رب بمسوز این تن سرگردان را
کز آتش تشویر تو صد باره بسوخت

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر شعور و عشق عمیق شاعر به معشوق است. شاعر می‌گوید که عشق و زیبایی معشوق باعث سوختن دل او و حتی جانش شده است. او از خداوند می‌خواهد که این جسم سرگردان و بی‌هدف را نیز بسوزاند، زیرا عشق معشوق باعث شده که او بارها و بارها در آتش اشتیاق بسوزد.

شمارهٔ ۹۱

شمارهٔ ۹۲

هوش مصنوعی: از زیبایی و جلال تو، این دل غمگین و سوخته می‌سوزد. دل خود را بسوزاند و جان بیچاره‌ام را نیز سوزاند.

از هیبت تو این دل غم خواره بسوخت

دل خود که بود که جان بیچاره بسوخت

هوش مصنوعی: ای خالق، این بدن سرگردان را بسوزان؛ چرا که به خاطر آتش عشق و اشتیاق تو بارها در آتش سوخته‌ام.

یا رب بمسوز این تن سرگردان را

کز آتش تشویر تو صد باره بسوخت

شمارهٔ ۹۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده