عطار » مختارنامه » باب اول: در توحیدِ باری عزّ شأنه » شمارهٔ ۸۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای دایرهٔ حکم تو سرگردانی</p></div>
<div class="m2"><p>وی بادیهٔ قضای تو حیرانی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دست آلاید به خون من چون تو کسی</p></div>
<div class="m2"><p>آخر تو توئی و من منم، میدانی</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۸۹

شمارهٔ ۸۸

ای دایره حکم تو سرگردانی
وی بادیه قضای تو حیرانی
دست آلاید به خون من چون تو کسی
آخر تو تویی و من منم میدانی

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به احساس سرگردانی و حیرانی خود اشاره می‌کند که ناشی از دست تقدیر و قضا و قدر است. او می‌گوید که اگرچه ممکن است دیگرانی به او آسیب برسانند، اما در نهایت خود او و ذاتش باقی خواهد ماند. این احساسات بیانگر کشمکش‌های درونی و ناامیدی است.

شمارهٔ ۸۶

شمارهٔ ۸۷

هوش مصنوعی: ای دایرهٔ حکمت تو باعث سرگشتگی منی و در مسیر تقدیر تو به شدت حیرت‌زده‌ام.

ای دایرهٔ حکم تو سرگردانی

وی بادیهٔ قضای تو حیرانی

هوش مصنوعی: اگر کسی دستش به خون من آلوده شود، این به خاطر آن است که تو کسی هستی و من هم خودم. تو این را می‌دانی.

دست آلاید به خون من چون تو کسی

آخر تو توئی و من منم، میدانی

شمارهٔ ۸۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده