عطار » مختارنامه » باب اول: در توحیدِ باری عزّ شأنه » شمارهٔ ۸۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>من بی تو دمی قرار نتوانم کرد</p></div>
<div class="m2"><p>و احسانِ تو را شمار نتوانم کرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر بر تنِ من زبان شود هر مویی</p></div>
<div class="m2"><p>یک شکرِ تو از هزار نتوانم کرد</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۲۴۳

شمارهٔ ۸۱

من بی تو دمی قرار نتوانم کرد
و احسان تو را شمار نتوانم کرد
گر بر تن من زبان شود هر مویی
یک شکر تو از هزار نتوانم کرد

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر بیان می‌کند که بدون معشوق هیچ آرامشی ندارد و نمی‌تواند ارزش و احسان او را به درستی بشمارد. حتی اگر به جای هر مویی که بر تن اوست، زبان باشد، باز هم نمی‌تواند شکرگزاری و قدردانی از معشوق را به خوبی انجام دهد.

شمارهٔ ۷۹

شمارهٔ ۸۰

هوش مصنوعی: من بدون تو حتی برای یک لحظه هم آرامش ندارم و نمی‌توانم خوبی‌های تو را فراموش کنم یا شماری برای آنها تعیین کنم.

من بی تو دمی قرار نتوانم کرد

و احسانِ تو را شمار نتوانم کرد

هوش مصنوعی: اگر هر موی من به زبان تبدیل شود، باز هم نمی‌توانم یک شکر از تو را به هزار زبان بیان کنم.

گر بر تنِ من زبان شود هر مویی

یک شکرِ تو از هزار نتوانم کرد

شمارهٔ ۸۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده