عطار » مختارنامه » باب اول: در توحیدِ باری عزّ شأنه » شمارهٔ ۵۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هم عقل ز کُنْه تو نشان میجوید</p></div>
<div class="m2"><p>هم فهم ترا گرد جهان میجوید</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ای راحت جان ودل! عجب ماندهام</p></div>
<div class="m2"><p>تو در دل ودل ترا به جان میجوید</p></div></div>

شمارهٔ ۵۱

هم عقل ز کنه تو نشان میجوید
هم فهم ترا گرد جهان میجوید
ای راحت جان ودل عجب ماندهام
تو در دل ودل ترا به جان میجوید

هوش مصنوعی: این شعر به جستجو و کنکاش عقل و فهم در دل و جان اشاره دارد. شاعر می‌گوید که عقل سعی در کشف عمق وجود تو دارد و فهم نیز در تلاش است تا در جهان تو را بیابد. او از تو به عنوان منبع راحتی جان و دل یاد می‌کند و بیان می‌کند که دل نیز تو را به جان می‌جوید. در واقع، این ابیات به عشق و کشش عمیق روح به معشوق اشاره دارند.

شمارهٔ ۴۹

هم عقل ز کنْه تو نشان میجوید
هم فهم ترا گرد جهان میجوید
ای راحت جان ودل عجب ماندهام
تو در دل ودل ترا به جان میجوید

شمارهٔ ۵۰

هوش مصنوعی: عقل و درک تو در پی پیدا کردن ریشه‌ها و اصل وجود تو هستند و تلاش می‌کنند تا حقیقت را در تمام عالم بیابند.

هم عقل ز کُنْه تو نشان میجوید

هم فهم ترا گرد جهان میجوید

هوش مصنوعی: ای آرام جان و دلم! عجیب است که من چقدر در دل مانده‌ام و دل تو به جان من craving می‌کند.

ای راحت جان ودل! عجب ماندهام

تو در دل ودل ترا به جان میجوید

شمارهٔ ۵۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده