عطار » مختارنامه » باب اول: در توحیدِ باری عزّ شأنه » شمارهٔ ۴۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر دست دهد غم تو یک دم، آن به</p></div>
<div class="m2"><p>آن دم چو بود به ز دو عالم، آن به</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون نیست ستایش ترا هیچ زبان</p></div>
<div class="m2"><p>هم با تو گذاشتم ترا، هم آن به</p></div></div>

منتخب اشعار شیخ فریدالدین محمد عطار نیشابوری (غزلیات، قصاید، منطق الطیر، مصیبت نامه، الهی نامه، اسرار نامه، خسرو نامه، مختار نامه) به اهتمام و تصحیح دکتر تقی تفضلی - فریدالدین محمد عطار نیشابوری - تصویر ۸

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۸۷

شمارهٔ ۴۸

گر دست دهد غم تو یک دم آن به
آن دم چو بود به ز دو عالم آن به
چون نیست ستایش ترا هیچ زبان
هم با تو گذاشتم ترا هم آن به

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به وصف محبت و ارزش غم معشوق می‌پردازد و می‌گوید اگر روزی فرصتی فراهم شود که غم تو را یک لحظه حس کنم، آن لحظه برایم از هر دو جهان بهتر خواهد بود. همچنین به این نکته اشاره می‌کند که هیچ زبان و کلامی نمی‌تواند تو را ستایش کند و در این حالت، خود را نیز به اندازه تو ارزشمند می‌داند.

شمارهٔ ۴۶

شمارهٔ ۴۷

هوش مصنوعی: اگر بتوانم یک لحظه در کنار غم تو باشم، آن یک لحظه برای من ارزشمندتر از تمام دنیا است.

گر دست دهد غم تو یک دم، آن به

آن دم چو بود به ز دو عالم، آن به

هوش مصنوعی: وقتی هیچ زبانی نمی‌تواند تو را ستایش کند، من هم با تو سخن نمی‌گویم و به این نتیجه می‌رسم که هیچ چیز نمی‌تواند تو را به درستی توصیف کند.

چون نیست ستایش ترا هیچ زبان

هم با تو گذاشتم ترا، هم آن به

شمارهٔ ۴۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده