عطار » مختارنامه » باب اول: در توحیدِ باری عزّ شأنه » شمارهٔ ۴۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای رحمت و جودِ بینهایت از تو</p></div>
<div class="m2"><p>در هر جزوی هزار آیت از تو</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر جملهٔ آفاق، ضلالت گیرد</p></div>
<div class="m2"><p>ممکن نبود به جز هدایت از تو</p></div></div>

شمارهٔ ۴۲

ای رحمت و جود بینهایت از تو
در هر جزوی هزار آیت از تو
گر جمله آفاق ضلالت گیرد
ممکن نبود به جز هدایت از تو

هوش مصنوعی: این بیت‌ها به توصیف رحمت و جود بی‌نهایت خداوند می‌پردازند. شاعر بیان می‌کند که هر جزئی از جهان نشانه‌ای از خداوند است و حتی اگر کل عالم به گمراهی برود، باز هم راه هدایت فقط از جانب او امکان‌پذیر است.

شمارهٔ ۴۰

شمارهٔ ۴۱

هوش مصنوعی: ای رحمت و بخشش بی‌پایان، در هر چیزی نشانه‌ای از تو وجود دارد.

ای رحمت و جودِ بینهایت از تو

در هر جزوی هزار آیت از تو

هوش مصنوعی: اگر تمام جهان به گمراهی کشیده شود، جز راهنمایی تو هیچ راه نجاتی وجود ندارد.

گر جملهٔ آفاق، ضلالت گیرد

ممکن نبود به جز هدایت از تو

شمارهٔ ۴۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده