عطار » مختارنامه » باب اول: در توحیدِ باری عزّ شأنه » شمارهٔ ۴۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>عالم که پر از حکمتِ تو میبینم</p></div>
<div class="m2"><p>یک دایره پر نعمتِ تو میبینم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بر یکْ یک ذرّه وقف کرده همه عمر</p></div>
<div class="m2"><p>دریا دریا قدرتِ تو میبینم</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۸۵

شمارهٔ ۴۱

عالم که پر از حکمت تو میبینم
یک دایره پر نعمت تو میبینم
بر یک یک ذره وقف کرده همه عمر
دریا دریا قدرت تو میبینم

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی‌های عالم و حکمت‌های فراوان آن اشاره می‌کند. او هر ذره از جهان را پر از نعمت و قدرت الهی می‌بیند و زندگی را به‌صورت یک دایره‌ای سرشار از نعمات توصیف می‌کند. در واقع، همه‌چیز به نوعی وقف و وابسته به قدرت و حکمت خداوند است.

شمارهٔ ۳۹

عالم که پر از حکمت تو میبینم
یک دایره پر نعمت تو میبینم
بر یکْ یک ذره وقف کرده همه عمر
دریا دریا قدرت تو میبینم

شمارهٔ ۴۰

هوش مصنوعی: در این جهان که پر از دانش و حکمت توست، می‌دانم که تمام این نعمت‌ها به وسیله تو پدید آمده‌اند.

عالم که پر از حکمتِ تو میبینم

یک دایره پر نعمتِ تو میبینم

هوش مصنوعی: تمام عمر دریا را صرف کرده‌ام و به ازای هر ذره‌اش، قدرت تو را در می‌یابم.

بر یکْ یک ذرّه وقف کرده همه عمر

دریا دریا قدرتِ تو میبینم

شمارهٔ ۴۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده