هوش مصنوعی: مادری بر روی زمین به خاطر دخترش اشک می‌ریخت، وقتی که نگاهی به او انداختی، می‌توانی شاهد این صحنه باشی.

هوش مصنوعی: این زن از مردان سبقت گرفته و برتری دارد، زیرا او می‌داند و درک درستی از حقایق دارد، در حالی که دیگران چنین نیستند.

هوش مصنوعی: از کجا آمده که این‌قدر ناآرام است و از چه کسی دور افتاده که این‌گونه بی‌تابی می‌کند؟

هوش مصنوعی: او چون حال و وضعیت را می‌داند، می‌فهمد که باید به چه کسی برای غم و اندوهش گریه کند.

هوش مصنوعی: روز و شب به خاطر این غم عمیق، دچار مشکل و اندوه شده‌ام و در حال عزاداری هستم.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم که برای کی باید به خاطر درد و رنج خود گریه کنم، همان‌طور که باران با شدت می‌بارد و به طور بی‌وقفه می‌ریزد.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم چرا این‌گونه اشک می‌ریزم، اما به‌خاطر دوری از کسی که دوستش دارم، دچار سردرگمی شده‌ام.

هوش مصنوعی: این زن از من هزاران گوی بیشتر دارد، زیرا او بویی از آنچه را که گم کرده است، دریافت کرده است.

هوش مصنوعی: من بوی خوش او را تجربه نکردم و این حسرت عمیق، قلبم را به درد می‌آورد و در حیرت مرا به کام مرگ می‌کشاند.

هوش مصنوعی: در چنین مکان و زمانی که دل از دست رفته است، انگار که خود آن مکان نیز دیگر وجود ندارد.

هوش مصنوعی: عقل و درک آدمی گم شده است و در نتیجه، افکار و تصوراتش به ناهمواری کشیده شده و از مسیر درست دور مانده‌اند.

هوش مصنوعی: هرکس به آنجا برسد، تمام محدودیت‌ها و چهارچوب‌های خود را فراموش می‌کند و در دنیای جدیدی غرق می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر کسی در این جا راهی را پیدا کند، در یک لحظه تمام اسرار را درک کرده است.