در بعضی نسخ در بیت آخر "بماند" آمده که به لحاظ معنایی صحیح تر به نظر می رسد.

حق با امیر است و "بماند" درست است، زیرا که سخن و پیام اصلی شاعر نیز همین است. می گوید خودی را کنار بگذار که اگر حتی سرمویی از آن در تو بماند آن وقت هفت جهنم از این بدی تو پیدا می شود.

شاید در بیت چهار «هرکه» درست باشد، نه «هرک».
ممکن است هرک گویش قدیی باشد، اما به هر حال خواندن آن به صورت «هرکه» روان تر است.