هوش مصنوعی: مگس برای به دست آوردن غذایی به سمت کندوی عسل در گوشه‌ای می‌رود.

هوش مصنوعی: به خاطر شوق و محبت آن عسل، شخصی به شدت به هیجان و اشتیاق آمده است و فریاد می‌زند که کجاست آن فرد آزاده و آزادمنش؟

هوش مصنوعی: او از من بی‌چاره طلب می‌کند و در دل خود جایم می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر شاخه‌ی وصالم قطع شود، بهتر است که از آن شیره‌ی شیرین در عسل استفاده شود.

هوش مصنوعی: کسی کارش را به انجام می‌رساند و در درون خود مسیر را برای خود باز می‌کند، اما دیگران از او می‌خواهند که راه را ببندد و جوی را از او بگیرند.

هوش مصنوعی: وقتی مگس با عسل برخورد کرد، پای و دستش محکم در عسل قرار گرفت و به آن چسبید.

هوش مصنوعی: در اثر نوسانات و تغییرات، ارتباط او ضعیف‌تر شد و با هر جهش، وابستگی‌اش بیشتر و محکم‌تر گردید.

هوش مصنوعی: با صدای بلند به ما خبر می‌دهد که قهر و غضب او ما را به هلاکت می‌رساند و من این را می‌بینم که این خشم از زهر نیز خطرناک‌تر است.

هوش مصنوعی: اگر به کسی مالی بخشیده‌ام، اکنون دو برابر آن را می‌دهم، چون می‌خواهم از این وضعیت ناامیدی رهایی یابم.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس در این دنیای پر از مشکلات و چالش‌ها نمی‌تواند لحظه‌ای آرامش داشته باشد، و آدم‌های این دنیا باید بالغ و با فهم باشند تا بتوانند با این سختی‌ها مواجه شوند.

هوش مصنوعی: زمانه‌ایست که ای دل نگران، هرچند به غفلت، زندگی‌ات را در می‌گذرانم.

هوش مصنوعی: زندگی را در بی‌فایده‌گی گذراندی، حالا دیگر وقت آن است که به یادگیری و کسب دانش مشغول شوی و عمری دیگر را به این کار اختصاص دهی.

هوش مصنوعی: بیدار شو و از این مسیر سخت عبور کن، و با تمام وجود، از دل و جان خود رها شو.

هوش مصنوعی: زیرا تا زمانی که با جان و دل به اتحاد نپردازی، در مقام ریاکاری خواهی بود و از حال و احوال ریاکاران بی‌خبرتر خواهی بود.

هوش مصنوعی: خودت را در راه عشق فدای معشوق کن و دل و جانت را به او تقدیم کن، ورنه اگر به بی‌نیازی تکیه کنی، همه چیز به هم می‌خورد و از دست می‌دهی.