هوش مصنوعی: اهل لیلی اجازه ندادند مجنون حتی برای لحظه‌ای در قبیله‌شان راه برود.

هوش مصنوعی: یک چوپان در دشت نشسته بود و پوست بره‌ای را از مجنون مست گرفته بود.

هوش مصنوعی: به زمین افتاد و در پوستش ماهرانه خود را به گونه‌ای مانند گوسفند درآورد.

هوش مصنوعی: آن چوپان به خاطر خدایش از میان گوسفندانم عبور کن.

هوش مصنوعی: به سمت لیلی، گروه را رهبری می‌کنم و در میان آن‌ها هستم تا به مدت کوتاهی بوی لیلی را پیدا کنم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که از دوستی مخفی‌ام، زیر پوست خود بهره‌ می‌برم، از دوستم ساعتی استفاده کنم.

هوش مصنوعی: اگر تو در یک لحظه این گونه دردی را احساس کنی، در زیر هر موی تو یک مرد وجود دارد.

هوش مصنوعی: ای کاش درد و غم مردان تو روزی برطرف می‌شد و مردان میدان تو از آن رنج نمی‌بردند.

هوش مصنوعی: در نهایت، مجنون وقتی که به عمق وجودش رسید، در میان گوسفندان پنهان گشت و به کوی محبوبش نزدیک شد.

هوش مصنوعی: او در ابتدا با خوشحالی و شوری بسیار برخاست، اما در پایان این حالت شادابی و هوش او از بین رفت.

هوش مصنوعی: وقتی عشق به دل انسان می‌رسد و او را تحت تأثیر قرار می‌دهد، مانند آبی است که از سطح سر می‌گذرد و سختی‌ها را کنار می‌زند. در این حال، عاشق به دشت و فضای آزاد می‌رود تا احساساتش را بروز دهد.

هوش مصنوعی: آب بر روی آن دیوانه خراب ریخت و لحظه‌ای آتش را با آب خاموش کرد.

هوش مصنوعی: پس از آن، روزی مجنون با گروهی به دشت رفت و در آنجا نشسته و مست شد.

هوش مصنوعی: یکی از افراد قوم مجنون به او گفت: «ای بزرگوار، چرا هنوز با سر برهنه مانده‌ای؟»

هوش مصنوعی: اگر بگویی که آن لباس را که بیشتر از هر چیز دوست داری بیاورم، من به راحتی این کار را انجام می‌دهم.

هوش مصنوعی: گفت هر لباسی برای دوست مناسب نیست، هیچ لباسی بهتر از پوست نیست.

هوش مصنوعی: می‌خواهم از پوست گوسفند استفاده کنم و با دود سوزاندن سپند، از چشم زخم محافظت کنم.

هوش مصنوعی: این بیت به مفهوم عشق و وابستگی عاطفی اشاره دارد. در آن گفته می‌شود که مانند پوست و بدن، هر کسی که لیلی را دوست دارد، دچار احساسی عمیق و درگیر با عشق او می‌شود. به نوعی می‌توان گفت که عشق آدمی را در بر می‌گیرد و هویت او را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: من آن قدر به محبت و نزدیکیم به دوستم وابسته‌ام که هیچ چیز دیگر نمی‌تواند جایگزین این ارتباط عمیق شود. من تنها در همین وضعیت و با همین حس می‌توانم وجود خود را بشناسم و چیزی جز این احساس را نمی‌خواهم.

هوش مصنوعی: دل از دوستانم خبرهایی دارد و به همین دلیل از دوستی‌هایشان احساس خوشحالی می‌کند، اما من که درونم خالی و بدون مغز است، تنها پوسته‌ای از این احساسات را دارم.

هوش مصنوعی: عشق باید انقدر تو را تغییر دهد که دیگر به خرد و عقل خود توجه نکنی و ویژگی‌های تو را به روشی جدید و متفاوت دگرگون سازد.

هوش مصنوعی: کوچک‌ترین ویژگی تو در از بین بردن صفات، بخشش جان و رها کردن سخنان بی‌معناست.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی به موفقیت و افتخار برسی، باید خود را در معرض خطر قرار دهی، زیرا این مسیر به آسانی نمی‌گذرد.