هوش مصنوعی: بوعلی طوسی که در زمان خود کسی سالک و جویای علم و تلاشگر بود.

هوش مصنوعی: به جایی رسیدم که در آنجا به زیبایی و عظمت دست یافته‌ام، اما نمی‌دانم آیا کسی دیگر نیز به چنین جایی رسیده است یا خیر.

هوش مصنوعی: فردا کسانی که در جهنم هستند، با ناراحتی و گریه از بهشتی‌ها می‌پرسند.

هوش مصنوعی: از شوق بهشت و لذت وصال، حال و روز خود را با ما در میان بگذارید.

هوش مصنوعی: همه اهل بهشت می‌گویند که این زمان، خوشی و رضایت بهشتی از درون برخاست.

هوش مصنوعی: توجه کن که ما در بهشت، زیبایی و کمال را از چهره‌ای شگفت‌انگیز دریافت کردیم؛ چرا که همچون آفتابی، آن جمال بر ما تابید.

هوش مصنوعی: زمانی که زیبایی او به ما نزدیک شد، هشت بهشت از شرم به حالت تاریکی درآمد.

هوش مصنوعی: در نور آن چهره زیبا، بهشت نه نامی دارد و نه نشانی.

هوش مصنوعی: وقتی اهل بهشت از حال خود می‌گویند، اهل جهنم در پاسخ به آن‌ها می‌آیند و حرفی می‌زنند.

هوش مصنوعی: ای کسانی که از بهشت و نعمت‌های آن بی‌نیازید، هر چه گفتید درست است و همان‌طور که بیان کردید، حقیقت همین است.

هوش مصنوعی: ما مانند دوستانی هستیم که در جای نامناسبی قرار داریم؛ از سر تا پا در آتش غرق شده‌ایم.

هوش مصنوعی: هنگامی که چهره‌ام را به نمایش می‌گذارم، حسرت و اندوهی که از دوری محبوب در دلم هست، به راحتی قابل مشاهده است.

هوش مصنوعی: با افتادن ما، احساس می‌کنیم که از چنان چهره‌ای، جدا شده‌ایم.

هوش مصنوعی: از درد و حسرت دل خوشحال ما، آتش جهنم نیز در یاد ما نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: هر جا که این آتش خشم و کینه شعله‌ور شود، دیگر از عذاب آتش دوزخ خبری نخواهد بود.

هوش مصنوعی: هر کسی که در مسیر خود دچار حسرت و آرزوهای ناچیز شده باشد، نمی‌تواند از قدرت و غیرت واقعی خود بهره‌وری کند.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به شادی و آرامش، باید از درد و افسوس گذشت و آن‌ها را تجربه کرد.

هوش مصنوعی: اگر در این مکان دچار آسیب یا زخم شده‌ای، به محفل خاصی که روح در آن می‌نشیند وارد شده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر زخمی شده‌ای، از درد و غم خود صحبت نکن. بر جای زخم‌ات داغ نگذار و برایش زاری نکن.